Gwiazdy nad Pogórzem Rożnowskim

Startrails nad Pogórzem Rożnowskim.

Pogórze Rożnowskie

I znów na chwilę wracam do gwiaździstych, sierpniowych nocy na Pogórzu Rożnowskim. Pora na kolejne dwa kadry powstałe przy okazji prób sfotografowania roju Perseidów. Oba ujęcia powstawały praktycznie w tym samym czasie, w nocy z 9 na 10 sierpnia, mniej więcej pomiędzy godziną 22:00 a 1:15. W tym miejscu miałem już przyjemność fotografować w kwietniu 2012 i jestem pewny, że jeśli tylko będzie ku temu okazją ,wrócę tam ponownie.

Dwa ujęcia

Pierwsze ujęcie pochodzi z Nikona D700. Zarejestrowałem nim 705 klatek o parametrach f/4.0, 20 s, iso 1250. Do aparatu podpięty był obiektyw Falcon 14 mm, f/2.8, który jest moim podstawowym szkłem używanym w fotografii gwiazd. W sumie czas naświetlania wyniósł 235 minut.

Drugi kadr pochodzi z aparatu Sony Nex-6, który rozstawiłem tuż poniżej granicy wzniesienia widocznego na pierwszym ujęciu. Do bezlusterkowaca, poprzez przejściówkę, podpięty miałem dość stary obiektyw manualny typu rybie oko – Zenitar 16 mm f/2.8. Ponieważ jest to obiektyw dedykowany aparatom pełnoklatkowym, na matrycy APS-C jaką posiada mój nex, stanowił umiarkowanie szeroki kąt, który jednak nie zachowuje w kadrze linii prostych. Szczerze mówiąc nie jest to optymalne rozwiązanie, jednak wygoda ustawiania ostrości, lub praktycznie brak jej ustawiania wzięła górę. W sumie, wyzwalając migawkę ręcznie przy pomocy pilota zrobiłem 250 zdjęć. Parametry dobrałem trochę inaczej: f/4.0, 30 s, iso 400. W związku z ręcznym wyzwalaniem kluczowe było ustawienie jak najdłuższego czasu naświetlania, na jaki pozwala aparat bez konieczności użycia trybu bulb. W tym przypadku było to 30 sekund. Całego materiału zebrało się zatem trochę ponad 2 godziny.

Gwiazdy nad Pogórzem Rożnowskim.

Na niebie i Ziemi

Fotografując przez tak długi czas można zarejestrować na zdjęciach sporo ciekawych rzeczy.

Białe smugi widoczne na wzniesieniach Pogórza Rożnowskiego to oczywiście ślady przejeżdżających lokalnymi drogami samochodów. Spora ilość opadów i dość ciepły wieczór sprawiły, że tej nocy w dolinach królowały mgły. Pojedyncze zdjęcie tego nie oddaje, więc na razie musicie mi uwierzyć na słowo :)

Na niebie też sporo się dzieje. Na pierwszym ujęciu, poza chmurami, które przez chwilę przemknęły przez kadr, doskonale widać Gwiazdę Polarną. To oczywiście ślad będący najbliżej środka okręgu zataczanego przez gwiazdy. Wyraźnie widać, że Polaris nie znajduję się dokładnie na biegunie północnym nieba. Świadczy o tym minimalny, ale jednak ruch jaki również zatacza ta gwiazda.

Kolejna rzecz, na którą warto zwrócić uwagę to widoczny na obu ujęciach zachodzący Arktur. To ten ślad, który zanika najbliżej horyzontu. Doskonale widoczny jest na nim efekt zmiany koloru świecenia gwiazdy, jaki występuje tuż nad horyzontem. To oczywiście sprawka naszej atmosfery. Jest to to samo zjawisko, które możemy obserwować w pogodne wieczory podczas zachodów Słońca.

Ostatnią ciekawostką wartą odnotowania jest widoczny na drugim ujęciu ślad przelotu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS. To ta smuga przebiegająca w innym kierunku niż pozostałe. Widać też, że ISS porusza się po niebie zdecydowanie szybciej od gwiazd. Świadczą o tym widoczne przerwy w śladzie przelotu powstałe przez mój słaby refleks i zbyt duże odstepy czasowe pomiędzy kolejnymi wyzwoleniami migawki.