Koniunkcja Wenus z Plejadami

Prace rolne w kosmicznym klimacie (D700, Nikkor 16-35: F/4.5, 10s, iso 200).

 Koniunkcja Wenus i Plejad

Od dłuższego czasu możemy podziwiać królującą na wieczornym niebie Wenus. Planety nie można przegapić. Jest tak jasna, że można ją podziwiać dosłownie z każdego miejsca, nawet z centrum miasta. Wędrując po niebie, co jakiś czas spotyka na swojej drodze obiekty leżące blisko ekliptyki. Czasem dochodzi do spotkań bardziej widowiskowych, gdy planeta mija gromady otwarte. I tak właśnie jest w tym miesiącu. Bardzo jasna Wenus majestatycznie przechodzi obok bardzo charakterystycznych Plejad. Zawsze w takich momentach, przez jakieś dwa, trzy dni jest okazja aby sfotografować bliskie spotkanie obu obiektów. Oczywiście jeśli tylko dopisze pogoda. Na szczęście tym razem się udało. Bezchmurne niebo gwarantowało udaną sesję fotograficzną. Sprawy trochę komplikował brak na niebie Księżyca. Bez jego pomocy bardzo ciężko jest dobrze oświetlić pierwszy plan na zdjęciach. Dlatego dobrze jest w takich przypadkach zbudować kadr oparty o kontury.

Oświetlenie na zawołanie (D700, Nikkor 16-35: F/5.0, 15s, iso 200).

Przeglądając mapy w poszukiwaniu ciekawego miejsca na zdjęcia, natrafiłem na położony całkiem niedaleko opuszczony dom w polu. Miałem go już wcześniej na oku, jednak nigdy nie było okazji, aby się tam wybrać. Tym razem pomyślałem, że zestawię kontury domu z koniunkcją na niebie. Taka sesja trochę w klimacie filmu Interstellar. Tak na marginesie gorąco polecam, jeśli ktoś go jeszcze nie widział!

Wenus w pobliżu Plejad (D700, Nikkor 16-35: F/4.5, 10s, iso 200).

Światła na polu

Na miejscu potwierdziły się moje przypuszczenia. Było na tyle ciemno, że raczej nie było szans na ładne naświetlenie samego budynku. Po kilku minutach fotograficznych zmagań okazało się, że mocne światło mojej czołówki bardzo zainteresowało pracującego w pobliżu rolnika w traktorze. Po krótkiej wymianie zdań i zapewnieniu, że jestem niegroźny i tylko fotografuję, otrzymałem ciche przyzwolenie na przebywanie na polu. Zadziałała jednak zasada ograniczonego zaufania i pan w traktorze postanowił pracować na polu bliżej ruin domu, przy których stałem. Oczywiście, aby nie było zbyt łatwo, bardzo mocne oświetlenie traktora bardziej przeszkadzały niż pomagały. Były jednak takie momenty, gdy przy nawrotach moc światła była idealna i zapewniała piękne oświetlenie ustawionego na pierwszym planie domu. Ciepłe i dość mocno rozproszone oświetlenie ciągnika praktycznie uratowały te zdjęcia!

Koniunkcja Wenus i Plejad (D700, Nikkor 35mm: F/2.8, 13s, iso 400, filtr gwiazdkowy).

Interstellar

Poza samym rozświetlaniem okolicy pracujący traktor wnosił coś jeszcze. Ilość pyłu, jaką wzniecał swoimi przejazdami, jest ciężka do opisania. Na zdjęciach tę chmurę widać tylko w światłach ciągnika. W rzeczywistość pył był wszędzie i to w ogromnych ilościach. Dosłownie przeszkadzał w oddychaniu i nawet przez chwilę pomyślałem, że może lepiej odpuścić. W świetle czołówki sprawiał wrażenie bardzo gęstego, drobnego padającego deszczu. Pył był dosłownie wszędzie. Czułem jak zgrzyta w ustach między zębami. W takich warunkach największe wyzwanie stanowiła zmiana obiektywów. W sumie mogłem się obejść bez tego, jednak co by to był za plener bez zmiany obiektywu. Ostatecznie stwierdziłem, że lepiej będzie zrobić przerwę i odejść kawałek od największego stężenia pyłu aby zminimalizować szansę na dostanie się brudu do wnętrza aparatu.

Koniunkcja Wenus i Plejad (D700, Nikkor 35mm: F/2.8, 13s, iso 400, filtr gwiazdkowy).

Jadąc na plener w klimacie Interstellar nawet nie przypuszczałem jak bardzo rzeczywistość będzie przypominała realia filmowe. Stary dom gdzieś na polu z jeżdżącym wokół traktorem w obłokach pyłu. A nad tym wszystkim wciąż dla nas obce światy. Do pełni szczęścia brakowało tylko muzyki Hansa Zimmera. No i może kukurydzy :)