Młody Księżyc nad Wisłą

Po dłuższej przerwie znów naszła mnie ochota na bezkrwawe łowy. Zamiast broni w użyciu był oczywiście teleobiektyw, a ofiarą miał być Młody Księżyc. Niestety, jego wiek jest odwrotnie proporcjonalny to trudności wyzwania. Im Księżyc „młodszy”, czyli oświetlony w mniejszym stopniu przez Słońce, tym trudniejszy do sfotografowania. W środowy wieczór tarcza naszego satelity miała być oświetlona w ok. 3%. Niby niewiele, jednak do ekstremalnego 1% było daleko. Po szybkim, wirtualnym rozpoznaniu wytypowałem trzy lokalizację, dla których w miarę pasował azymut zachodu Księżyca. Po sprawdzeniu dwóch z nich w terenie, wybór padł na brzeg Wisły z widokiem na nowy, toruński most im. gen. Elżbiety Zawackiej. Ponieważ jeszcze nie miałem przyjemności uwiecznienia tego obiektu, plener miał być próbą upieczenia dwóch pieczeni na jednym ogniu.

Teoretycznie wszystko było dopięte na ostatni guzik. Azymut zachodu Księżyca sprawdzony, miejsce sprawdzone, dojazd i miejsce parkingowe wybrane, sprzęt przygotowany i przetestowany. Prognozy zapewniały idealne warunki z zerowym zachmurzeniem. No właśnie, prognozy… Tego wieczoru okazało się, że nawet te najdokładniejsze prognozy, oparte na modelach matematycznych, nie zawsze się sprawdzają. Być może, dla większości ludzi przewidywana tego dnia pogoda sprawdziła się idealnie. Niestety nie dla kogoś, kto miał zamiar sfotografować cieniutki sierp Księżyca, 3 stopnie nad horyzontem, przy idealnie zbalansowanym świetle zastanym.

  

W tym idealnym momencie, gdy niebo było już odpowiednio ciemne, a światła oświetlające obiekty na horyzoncie nie były jeszcze zbyt mocne. Gdy nadeszła pora na użycie długiej ogniskowej, tak aby fotografowany Księżyc był jak największy w kadrze. Wtedy oczywiście chmury zebrały się dokładnie w tym miejscu, co ledwie widoczny sierp Księżyca.